Efkârına mana veremiyorum.
Sana gam veren el değil mi?
Savrulmuş umuda ait neyin varsa.
Ayrılık getiren vade yeli değil mi?
Tavrını sarmış sükûtun seli,
Eleme bağlanmış saçının teli,
Terk etmişsin yüreği, bırakmışsın ser’i.
Sana keder veren el değil mi?
Avunmaktır umudun en güzel yeri,
Dururken boşalmaz alının teri,
Yürektedir huzur, yürektir yeri.
Sana keder veren eller değil mi?
İstersen aynada kendine bir bak.
Yeis denilen hissi geride bırak.
Huzur vermeyeni dününe bırak.
Sana keder veren eller değil mi?
Değişti düzen, bozuldu has.
Aynı değil hamam, aynı değil tas.
Ne münazara götürür, ne de bir kıyas.
Sana elem veren eller değil mi?
Kayıt Tarihi : 15.8.2019 16:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamza Mamaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/15/eller-99.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!