Ben,
İmkânsıza dokunan
Şiirle soluklanan
Tırnaklarıyla Aşk’ı çoğaltan
Ve her defasında ona kalbini veren adam!
Şimdi sokul bana…
Bana dokun…
Öyle y a v a ş…
Azıcık soluklan!
Kalbin üzerinde unutulmuş bir el gibi dokun…
Başım dönerse şaşırma sakın!
Hayret etme damarlarımda akan kanın çağıltısına…
Gözlerimin kararmasına şaşma!
Ruhumu kanatlandırsın kokun…
Dokun!
Ve yine şaşırma, yerden kesilen ayaklarıma!
Sokul biraz daha… Sokul…
Göreceksin ne çok seveceğim seni.
İnan unutmadığın bir duygu bu…
İnan anımsadığın bir koku…
Ellerime inan…
El-le-ri-me…
İ n a n…
Antakya, 12 Eylül 2014
Ali Özkan AsafoğullarıKayıt Tarihi : 12.9.2014 02:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!