Eller Şiiri - Osman Utkan

Sana kıyıp da el süremedim
Bir defa dahi tutamadım elini
Değmedi elim eline
El üstünde tuttum seni
Nazenin gelinciktin..
El uzattım sana her daim sen sıkılma diye
Al açtım Allah'a yalvardım senin için
'Bırakmayacağım seni' diye el bastım defalarca
Tek umudum gönlünü elde edebilmekti
Senin için artık elimin altında
diyorken elden gittin
El oğlu çoktan
Elini çabuk tutmuştu bile..

Sen elden çıkınca
Kaldım el elde baş başta
Elim ayağım buz kesti
Ne kadar uğraştıysam da
Elim boş döndüm her defasında..
Öylece elim böğrümde kaldım
Elim ayağım tutmaz oldu
Hastalanıp elden ayaktan düştüm
Bir şey kalmadı elde avuçta
Şimdi ele muhtaç oldum işte..

Kimse iyilikte eline su dökemezdi
Sen, eli boldun
Eli sıkılığı sevmezdin
Eli cebine gitmeliydi kişinin
Eli darda olsa bile bunu isterdin
Ele avuca sığmazdın
Elin ayağın durmazdı
Güzel şeyler yazdın elin kalem tutuyordu
Elinden iş gelirdi
On parmağında on marifet..
Garibin elinden tutardın
Nice namerde bile el uzattın..
Ellerin dert görmesin

Ne yapayım el kadar boyumla
Elimden gelen buydu
Elimden iş çıkmadı.
Elle tutulur gözle görülür bir iş yapamadım senin için
Elimde tutamadım seni ne yazık ki..
Elini sıcak sudan soğuk suya değdirmemeliydim
Koymamalıydım el kapısında seni
El oğluna yar etmemeliydim
Eli öpülesi sevgili
üzgünüm.
Elim kurusun
Elim kırılsın
Elim tutulsun.
üzgünüm..