Ellemeyin Beni Şiiri - Tunahan Ermihan

Ellemeyin beni bu akşam hüzünlere saldım yüreğimi
Bir acı kahve içtim hatıralarımın elinden
Tadı damağımda kaldı bana geldiğin günün
Gidişlerindi fincanda kalan telve
Kapatmaya korktum gelişin çıkmaz diye

Ellemeyin beni bu akşam hüzünlere saldım yüreğimi
Bir damla yaş düştü gözlerimden
İçinde bir yerlerde sakladım her daim adını
Yıllara meydan okurken biz daha dün
Bir damla gözyaşı kırdı yıllık dalgakıranlarımızı

Ellemeyin beni bu akşam hüzünlere saldım yüreğimi
Raftaki yerine koydum son kez resmini
Adını hatırlamadığım bir mekândan hatıra
Yıllardan belki, belki dönmeyişinden sararıp
Sonbahar olan namımı kurutan

Ellemeyin beni bu akşam hüzünlere saldım yüreğimi
Son bir sigara daha yaktım kokusu boğazına ilmek acılarımın
Derin derin çekiyorum hasretini her nefeste
Bir adım daha yaklaşıyorsun üzerinde durduğum sandalyeye
Ve bu son nefes sevdiğim ben hüzünlere saldım yüreğimi
Sen cellâdı oldun aşk denilen yalanın