Ella Şiiri - Süleyman Toprak

Aynalarda aksi gözyaşlarının
Yüreğinde asırların yorgunluğu var Ella!
Şakaklarına karlar düşüyor yavaş yavaş
Her sabah bir yalnız daha kalkıyorsun uykundan
Düş kırıklığı oluyorsun
Hüznün bir yaralı buse damlıyor göğsüne
Yalnızlık sana yoldaş.

Öykümüzü uzak dağlara anlatmaz mısın Ella!
Ve hercai aşkımızı
Yaram olup kanamaz mısın
Kabrime düşen güz yapraklarına
Bakıp bakıp
Ağlamaz mısın Ella
Ağlamaz mısın!

Duy Ella!
Başı dumanlı dağların
Yörük çocuğuyum ben
Mertliğimi anlatamaz delikli demir
Kalemi hançer diye kuşanmışım
Afsunluyum
Tılsımlıyım.

Ella
Sen de bilirsin
Ben acıkınca putlarını yiyenlerden değilim.
Sözü namus bilip
Ölümü şerbet diye bir nefeste içenlerdenim
Sevdiğim,sevenim bir
Çekip gidenlerdenim Ella
Çekip gidenlerdenim
Duy ve anla!