Perişan bir haldeyim gibi fakat şu camdan dışarı baktığımda gözlerimi Ufuk’a diktiğimde içimde kendimden bile sakladığım bir ümit vardı.. yol güzeldi işte gidiyorum bir yere, çay sıcaksa içiyorum, kitaplar muazzamdı saatlerdir okuyorum geceye düşen hüzünleri unutmamak lazım tabi aşka kapalıyım ne yalnızlığa küsüm hatta biraz benimsemiş gibi dahi içselleştirmiş bile olabilirim, ufak şeylerden mutluluk çıkarabilen yalnız minimalist yanıma sarılıp yaşamaya çalışmak ne garip…
Nerden çıktın karşıma böyle
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinden
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayak üstü konuşuyoruz
Nedim’in nigehban nergisleri gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!