Elizabeth Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Unutmadım hiçbir zaman
Ne sisli dağların
kartal konmaz tepelerini
Ne rüzgara kafa tutan
Kaya çiğdemlerini
Unutmadım gözleri uçurum gülü
Kardan beyaz
Kordan sıcak ellerini
Kekik kokulum
Kirpiği çilem
Hasreti okum
Ger beni
Adına türküler yakılan
Topraklara savur beni
Nasılda özlemişim..
Ayak izlerini
Gölgeni
Ateşle raks eden
Çığlığına kurşun döktüğüm
Metruk sesini
Susamışlığım
Alevlerinin içindeyim
İki dağ arasında ezildi
Göğsüne hasret
Kan topladı göğüs kafesim
Unutmadım
Ne kar soğunu
Ne beyaza inat
Göveren esmer ruhunu
Tomurcuğum
Unutmadım
Yüreğimin yüreğinden kopuşunu
Maralım
Işığı dantel
Gülüşü hicran nakışlım
Serin bir yaz gecesi gibi olacak
Teninde akışım
Dönüyorum
Aç yüreğini
Sana ölüyorum
Bu ilk ölüşüm değil
Ama sana yemin olsun
Son dirilişim olacak
Geri dönüyorum
Hazır mı koynunda yerim
Yüreğimi aç bir çocuk gibi besledim
Hazır mı yüreğime yüreğin
Sakın yalan söyleme
Biliyorum
Sende beni
Benim beni özlediğim kadar
Özledin
Okyanus bakışlım
Her ölüşümde adını
Ruhuma kazıdım
İşte o yüzden seni
Hiçbir zaman
Unutmadım.
YILDIRIM KIRLILAR 08.03.2020