Eliz Eliz Şiirleri - Şair Eliz Eliz

Sen hiç âşık oldun mu birine? Üstelik aşka inancın yokken biri gelip seni inandırdı mı varlığına? Ömrünün tam ortasında daha önce hiç karşılaşmadığın biriyle sanki onunla doğmuşsun ama kaybetmişsin ve tüm hayatın onu beklemekle geçmiş gibi hissettin mi hiç? Ben hissettim... Ben birini çok sevdim..
Çok sevdim seni... Nasıl cesaret ettim bilmiyorum,ama çok sevdim... Ve ben öyle sevdim ki seni, aklın alabilirdi belki ama yüreğin almadı. İşte ben öyle sevdim seni...
"Unutma beni.
En sır akşamüstlerinde aklına geleyim. Buna hakkım var. Seni sevdim ben."
Parmaklarım özlüyor seni, nefesim çarpmıyor artık hiçbir bedene.
Kelimeler dolanıyor boğazıma, yutkunamıyorum.

Ben sevildiğimi zannediyordum ama o gidince sevilmediğimi anladım. Sevseydi gitmezdi. Gerçeği arayan herkes illaki peşinde olduğu gerçeğe ulaşacaktır. Hakkı arayan hakka, belayı arayan belaya, güzelliği arayan güzelliğe, çirkinliği arayan ise çirkinliğe vasıl olacaktır.

Pes edenler, terk edenler… Sevdiğini söyleyip de ardına bakmadan gidenler. Gerçek seven gitmez tam tersine kıyamet de kopsa içindeki sevdanın peşinden gider gözü kapalı.
Seviyorsa gitmemelidir. Hep hüzün hep ayrılık… Kime faydası var bunun Allah aşkına söyleyin bana. Üç günlük dünyada seven ne olursa olsun gitmemelidir. Giderse seven değildir.

Seven niye gider? Çiçek rüzgârı sevmiyor diye açmamazlık eder mi? Kuş havayı sevmedi diye uçmamazlık eder mi? Çocuk oyuna alınmadığı için bir daha oynamamazlık eder mi? İşte seven gitmemelidir. Gitse bile hemen dönmelidir. Aşkın kendi içinde bir devriyesi vardır. Aşktan kopup geldik yine o ezeli ve ebedi aşka döneceğiz. Bunun başka yolu da yoktur. Aşk üzere yaratılmış bir dünyanın aşka uzak insanı olmamalıyız.

Zor günümde yanımda yoktunuz. O günün zor yanıda buydu.
Bazen zor günlerimizde bir omuz ararız ama gelmez, gelemez. Zaman zaman kafa dinlemek ya da nefis muhasebesi yapmak için yalnızlığı seçse de yaratılışı icabı eşe, dosta, arkadaşa ihtiyaç duyar insan. Hele zor gününde, kara gününde yanında yöresinde mutlaka birilerini arar. Kendisine yardımcı olmayacağını/olamayacağını bilse bile birilerini arar.
ve artık çaresizim.Nereye tutunsam düşüyorum. Hayat öyle bir oyun oynadı ki ağlamaktan alıkoyamıyorum kendimi.
Sarılıp ağlamaya çok ihtiyacım var. Bir eşim dostum çalsa kapımı şimdi. Sımsıkı sarılsa, ben buradayım dese.
İliklerime kadar hissettiğim yalnızlık soğuk duvarlar arasında daha çok tokat çarpıyor.
Kime ne yaptım diye sormadan edemiyorum.