Yazmayalı çok olmuş seni.
Artık tarifi olmayan, henüz dillere düşmeyen kelimeler eşliğinde yürüyorum.
İçimde senden kalan kolonlar, üzerlerinde figürlerin, bir tek sen ayakta tutuyorsun beni.
Bazen sakin, bazen sinirliyim.
Bazen aklım başımda, bazen ulaşamayacağım yaylalara dalıp gidiyorum.
İnanmayacaksın ama mango ağaçlarından ardıç topluyorum.
Arada bir silkeleniyorum, dallarımdan
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta