Elini uzattı gökyüzüne Şiiri - Ayşe Bozkurt

gözbebeklerinde saklıyordu hikayesini
ellerindeki uyuşma eskiden beri vardı
gözgöze gelmiyordu bilerek kimseyle
anlamasınlar diye acısını..

kadın mutsuz
kadın umutsuz
kadın yalnız
kadın.... kadın olalı...
hiç böyle hissetmemişti..
korkuyordu...

deniz kokusu çekti onu kendine...
ayakları limana gidiyordu
vakitse geceye...

mevsim yaz....hava sıcak
yıldızlar dökülüyordu
içindeki sıkıntının üstüne...

göğsünde ki ağırlık
ellerinde ki uyuşma
ağzında ki acı tad
dayanılır gibi değil di...

bitmeli bu...dedi
kendi kendine..
denizin dalgasında
sabitlenmişti gözleri...

gemiler geciyordu
tüm yükü sanki
kadının gamı olan
öyle....yılgındı ki
siyah ve griydi gece..gözlerinde
oysa neşeli bir şarkı duyuluyordu uzaktan

çakıl taşlarına vuruyordu deniz...
yaz gecesi kokuyordu..
gemiler geçiyordu....
gam taşıyordu durmadan..

kadın ağladı ve döktü içini geceye..
limana...denize
çakıltaşlarına
ve gemilere yükledi derdini..
yolladı bilinmeze...

son bir defa daha haykırdı sessizce
suskun bir hıçkırık oldu sonra
yavaş... yavaş...kalktı yerinden
omuzları dik...başı yukarda
elinde bir çakıl taşı..
bu limandan hatıra
dönüp bir daha baktı limana
saçlarında aklar ağlıyordu....
suskunluğunda boğuluyordu geçmiş

elini uzattı gökyüzüne...
kalan ne varsa umuttan yana...
asılmış duruyordu yıldızlarda....

ayşe.