Elin Kadını Şiiri - Erhan Arıkan

Elin Kadını

Bir yaz günüydü
Dört yıllık evli eşim
Üç yaşında kızımla
Pazarda alış veriş yaparken
Bir çift göz takıldı bana
Yanında da iki yaşlarında bir kız çocuğu
Beni tanıyor ve yanımda birilerini arıyordu
Hafiften gülümsüyor
Göz göze gelince
Heyecandan ne yapacağını şaşırıyordu
Eşimi gördü az ileride
Elinde ne varsa
Bıraktı yere sarıldı
Sıkı sıkı, sarıldı eşime
Özlemişti belli ki
Tenini kokluyorudu
Eşim hiç oralı olmadı
Rahatsız olduğunu
Her halinden belli ediyordu
O sorular soruyor eşim aldırmıyor
Önündeki tezgahta sebze meyve seçiyordu
Ayrıldılar sonra
Eşime sordum kimdi o
Kovmaktan beter ettin
Hiç ilgi alaka göstermedin
O ise özlemiş seni
Sarıldı kokladı tenini
Aldırış bile etmedin deyince
Yüzüme baktı
Haliyle çok kızmıştı bana
Bunları bana tanıdığından mi sordun
Yoksa tanımadığından mı dedi
Sinirli bir ifadeyle
Düşündüm biraz tanıdık geldi ama çıkaramadım
Hem nereden bilirim ben elin kadınını deyince
Yüzüme baktı
Çok safsın sen çoook
Ama başardım ben
Artık kalbinin tek sahibi benim
Unutturdum sana onu
Demesi ile yüreğimde
Bir sızı sanki deprem sarsıntısı
Unuturmus insan
Tek taraflı melankolik aşkı
Tutmamışsa el ele
Gelmemişse göz göze
Oturmamışsa diz dize
Hatırası olmassa yüreğinde
Alıp sarmazsa sıkı sıkı
Basmazsa yüreğine
Unuturmuş insan
Ele giden aşkı sevdayı
Elindeki yüreğindeki sevda bastırırmış
El ele, göz göze, diz dize
Tutup ellerinden sıkı sıkı
Sarıp, sarmalayıp basınca yüreğine
İnsanın yüreğinde ki önceki aşkları sönermiş
Kapanırmış kalbinin kanlı yaraları
Unuturmuş insan
Yok olur gidermiş eski sevdalar
Kalp bir tek ona yanarmış
Onu düşünür, onu hayal eder
Ona atarmış
Ele giden askı sevdayı
Unuturmuş...
...
Tutuştuk el ele eşimle gözlerim buğulu
Yürüdük aşk pazarında sonsuza doğru...
19.05.3019... Bacımoğlu...