Elin Eylemi Şiiri - Habibe Merih Atalay

nüfuz edişi bu güne
gırtlağıma çöküşü anlamaN GEREKTİR Kİ
anlamın burası –koku sinmiş– kokusu sinmiş bekleyişimizin.

Farklı
Batıyor
Gün

Dünden

Bilgisayarın arkasında gülen bir kadın
Hepsi Laptop, hepsi hüzün Işıl Özgentürk:

‘Tutku insanın kendisine sunduğu en değerli armağan’

[09 Mayıs 2013 – Cumhuriyet Kitap Kulübü]

Çok uzaktayım ama çok çok uzakta
Bana ulaşamazsın kitabı açmadığında
FİNAL

“İnsana verilen değer – değere verilen insan.”

Yine de konuşmak isterdim, rahatça arayabilmek ama her ikisi de mümkün görünmüyor artık.. Ve artık bir finalin eşiğindeyim. Son bağı da koparttırdım..
Evet. Koptu.

Şimdi artık kimse yok. Gerçek anlamda hiç kimse.
Hiç kimse yoksa.. yapacak bir şey de yok.. yapacak bir şey yoksa.. baştan başlatabilirim.. her şeye en başından başlayabilirim. Model bu.

Yeniden dört yaşımda devrilirim kaldırımdan asvalta serilirim.. Yeniden dama çıkıp güneşletirim kuytularımda bedenimi.. saklanırım yeniden saklambaçlarıma.. Koşarım kovalarım hızlı gençliğimin peşinden.. peşi sıra gelirim -ardım sıra- gelişim çıkmazıma.. çelişkime… ikilemime.. bir oyundur sürer.. giderim silbaştan.. sihirbaz perdeleri açılır kapanır pencerelerimin.. kapıları kanatlanır düşümün.. özlerim özlerim özlerim yeniden.. ilk gözağrımı.. ilk sancımın tutarım elinden… salınacaklara.. parkta.. yürürüm elbirliğinde bebekliğimle… ama beklemem bu kez gelmesini deli tayın.. madem ki kimse yok gerçek anlamda hiç kimseyi beklemem başlarım kendi oyunumu yeniden yazmaya.. ama hâlâ ağlamak istiyorsam da ağlarım. Sorun değil.. yokluğuna..

Hoşuma gidiyorsun.. yeniden.
Çıplak gözlü Eflatun, nedir ki şiir.. kelebekler uçurmak,..

Tam bitiremedim.. henüz tam olarak bitiremedim. Her ne kadar Final desem de.. bitiremezdim.. seni kendimde.. konuşturmaya devam ediyorum.. bu esrime kaynağım oluyor – olmaya devam ediyoruz.. oluşuyor kozamız ipeğe böceğe.. ör örebildiğince.. örs ufalarken beynimi.. örsen de.. yuvalarından fışkırana değin pimleri alışkanlığımın. Sineklerin tanrısıyım bu gece.
Başucumda rakı ve su.. kül tablamda izmaritler..
biriktim bıraktım son demine ruhumun..
içip içip ayılacağıma sızıntılıyorum.. sızlıyorum ve
sığıntıyım ocağında tütmeye.. orak ve çekiçle..
onlar ağladılar benim yerime.. yeşerdiler toplamında
toprağımın neminde..

Bitmeyen şiirim.. Hayır.. biten şiir.. ve im.. Rasgele..

Şiir kırar düşlerimi yolculuğun.
Zamanı harcarım sensiz kaynaşır.