Elin Adamı Şiiri - Hüseyin Alan

Elimde
Parmaklarımın ucunda
Binlerce söz
Döküşlerde hayal denizine

Dilimde çözülen
Kelimeler anlatır
Ötelerden gelen
Umutsu bakışlara
Ilık zamanların soğuk örtüsünü

Bir melek açarken kapıları
Umutlara ışıl ışıl
İşte o güzel söz
Her harfinde ayrı bir heyacan
Raks ediyor
Bütün deruniliğiyle...

Bir mağrurluk
Gözlerimde seyrederken
Düşen hayallerime
Bir mahçupluk
Üşengeç tavırlarda
Kızarır yüzümde
Donan yürek elintisi

Çatırdadı birden gök
Kaleme yığılan sözler içinde
Tufanını yaşadı ruh
Düşlerden sıyrılarak
Kurgusuna geldi sevdanın
Közlerine bulanarak

Yürek sevgi arıyordu
Eller ulaşmak istercesine
Tir tir titriyordu
Hisler duygulara atılmak
Kana kana içmek için
Sevgiyi
Gelen loşluk deryasında
Çırpınırcasına...

İndi hece hece
Izdıraba gidiş
Çizildi kalem kalem
Benlikte umarsız kalışlar

O an koptu aklımın dibinde
Sevginin urganı
O engin sezişlerden
Kayıplara karıştı
Umuttan örülü yürek

Söküp atmak
Hücremin her zerresinden
İsmini
Bir yabancı gibi
Bakmak çaresiz bakışlarla
Gelmemiş sevdayı tutmak
Sabırla bekleyerek...

Bitmeyen bir esinti var
Kucağımda tuttuğum
Bu süsten ibaret yalan dersen
Serilip kalbime iner
Eteş topu yüreğin

Hala ruhum şimşeklerin altında
İnliyor yıkıntılı dilinde
Sen ey! dilber
Nice aylar doğdu
Nice anlar kandillerde aydınlandı
Bir bilsen semalardan inen yağmurların
Yüreğimi ıslatırken çıkardığı feryadı
Bir bilsen sensiz kalan
Öksüz gecelerimi

Haşyetle donan
Renk renk solan
Hayat dünyamda saklı tuttuğum
Sevdayı anlasan
Dikersin gözlerini
Göz bebeklerimin
Derinlerindeki yanan umuda

Pek bunaldım
Sevgi vermeyişine
Cehennem azabı çektirişine
Ufuklarda doğan hicrandayım
Çırpınışdayım
Hüzünlerdeyim

Bütün ecramıyla sinse
Yüreğime adın
Orda hayat bulacak
Yanacak,kavrulacak
Habersiz kıvranacak
Harab olmuş
Enkazlara dönen yabancı

Kah açılır veda yolculukları
Kah biter gizlerin
Bulutsu elleri
Değer lanetinin gözleri
Zincire vurulmuş
Yaban yürekte

Sırtımı dayadım
Geceye...
Düşüncelere dalarak
Gözlerimi verdim gökyüzüne
Çaresiz kalışını
Onun gözünden göreyim diye

Üstüne bindim zamanın
Beni sana ulaştırması için
Kırılan ruhumu
Sevgimi
Tanıman için...

O senin yazgın
Senin yüreğin
Sevgin
Yaşamın
Aklında hücrelerin
Izdırabında göz yaşların

Her gün güneşin anlında
Gezinirim
Belki bulurum izini
Sıcaklığına sarılarak
Gülen karanlığa...
Bırakıp meydanı
Giderken batan kızıllık
Kalır yapayalnız
Terkedilen güneş

Dili çözülür gözlerinin
Uzun kirpiklerine dökülür
Hüznün fırtınalı sessizliği
Biter can
Kesilir yamalı pantolonumdan
Adın...
İki dudağının arasından
Acı bir söz çıkar
'ELİN ADAMI! ! ! '...