Elimize Kalem Çantamıza Kitap Oldun

Ne kazması ne de küreği vardı
Kardeşim seni bahçeye dikerken
Sulamak için yalınayak koşardı
Okuldan gelince hemen bahçeye

Ne kovası vardı sana su vermeye
Bir avuç gübresi yoktu beslemeye
Beli de yoktu etrafını eşelemeye
O çok olanaksızdı seni süslemeye

Her yılbaşı arkadaşların evlerini süslerken
İnsanlarla sarmaş dolaş olup neşelenirken
Sen gözyaşlarını bizden saklardın silerken
Samimice kutlardın bizi yeni yıla girerken

Sana hüzün getirirdi sonbahar ayları
Kim bilir nasıl soğuk olurdu kışları
Sevinirdin gelince ilkbahar ayları
Ana kucağı gibi bağrına basardın kuşları

Şimdi büyüdün kocaman ağaç oldun
Yaz aylarında bize gölgelik oldun
En sonunda kesildin kütük oldun
Elimize kalem çantamıza kitap oldun