Elime El Verince Şiiri - Mustafa Parlak

Yerlerde sürünürken umutlarım.
Beni kurutuyor, korkutuyor habis duygularım.
Haydi! Tut kaldır; tut ellerimden baharım.
Yeşersın yeniden seninle kuruyan umutlarım

İşte tam burada, tam da burada
Bittim dediğim bir anda
Kırk yaşımda, son deminde
Ayrık otu gibi susuz kalmış bedenime
Baharı görmez, gülmez! Bir daha
dediğim can evime
Geldi de oturdu işte!
Tam kalbimin üstüne
Mini minnacık, öyle narin öyle ince
Cennet konusuydu nefesi, sindi ellerime
Dünyalar benim di artık! Elime el verince
Gelişi yetti, umut verdi, güç verdi
Hozan olmuş bahçemi, yeniden yeşertmeye!

Ben bir heybetli! Dağ idim, eridim.
Dünyalar gelse üstüme eğilmem derdim.
Bir minik serçe kondu dalıma
Ben işte o minik serçeye yenildim.