Elimde Yalnızlığın Var

Gecelerin yalnızlığı, gecelerin hüznü,
Varlığım sensiz bu kadar anlamsızken,
Böyle severken gitmen akıl karı değil,
Soruları cevapsız bırakıyorsun bana,
Şimdi içimde ki bütün kelebekler suskun,
Çarpmıyor artık kanatlarını,
Bu kenti seninle tanımıştım,
Seninle yaşadım,
Şimdi İstanbul’u böyle sessiz hüzünlü görmek,
Acımı daha bir katlıyor ah bir bilsen,
Kalbim nasılda ağlıyor şimdi sensiz,
Seni özlemeyi en çok ben biliyorum,
Boğazın kıyısından ışıklara bakarken,
Bir tepeden diğerine gidip geliyor gözlerim,
Belkide senin ışığını arıyorum,
Şimdi sen kim bilir hangi kıyıdasındır,
Kime açıyorsun yüreğinin derinliklerini,
Benimde gemimin yelkenlerini şişirecek bir gün rüzgâr,
Yapa yalnız yol alacağım aşk denizlerinde,
Yüzleşmek mi demeli hesaplaşmak mı,
Adını da tam olarak koyabilmiş değilim içimde,
Bu kadar zor muydu sensizlik?
Bu kadar dayanılmaz mıydı ah sevgilim?
Kendimi şimdi o kadar yalnız hissediyorum ki,
Her şarkı hüzün dolu sensiz gecelerde,
Her şarkı özlem kokuyor,
Ne varsa hayata dair alıp götürdün beni benden,
Farkında değilsin.
Oysa beklediğim tek sevgiliydin sen,
Yorgun gecelerden dam atılmış,
Kimsesiz sevdalardan süzülmüş aşkımın tek sahibi,
Hadi git.
Dileğince özgürce at adımlarını,
Bende kalsın yalnızlığın.
Her şarkı özlem kokuyor,
Ne varsa hayata dair alıp götürdün beni benden,
Farkında değilsin.
Oysa beklediğim tek sevgiliydin sen,
Yorgun gecelerden dam atılmış,
Kimsesiz sevdalardan süzülmüş aşkımın tek sahibi,
Hadi git.
Dileğince özgürce at adımlarını,
Bende kalsın yalnızlığın.

25.09.2005