Elimde olsaydı Şiiri - Mehmet Çiftci

Elimde olsaydı eğer bir sihirli değneğim,
Karıncaya kıymam ben zebaniden de yeğin,

Koparırdım etlerini parça parça bölerek,
Dayanılmaz acıları tattırırdım bilerek.

Bir çocuğa bin zalimin kanını eş tutardım,
İğrensinler için herkes çöplüklere atardım.

Öldürmezdim hiç birini soğumadan yüreğim,
Görsün acı nasıl imiş şu anda tek ereğim.

Bir çocuğu öldürürken onun tattığı hazzı,
Fazlasıyla çektirirdim yakışmaz daha azı.

Yine de sönmez içimde o intikam ateşi,
Sürürdüm atlara bağlar yerlerde o pis leşi.

Ne sadistim ne hunhar,yalnız yangın içimde,
Bir öfke var ki bende kolay dinmez biçimde.

İçerimden kan gider o çocuklar ölürken,
Azrail’e koymayıp, İsrail can alırken.

Hangi insan yüreği katlanır bu acıya,
Bebeği ile ölen o Filistinli bacıya.

Elimizden gelen bu kurtuluş temennisi,
Tarrakalar olur mu bebeklerin ninnisi.

Bizde olan bu öfke onların düşmanlığı,
Tadar inşallah bir gün kahreden pişmanlığı.