Elimde Minik Ellerinle Şiiri - Çetin Özcan

anlatamadım kimseye korkumdan
ne kadar yaklaştığımı sana
inanamadım bu yakınlığa
annemin babamın yüzünden
kalkıp ağlayamadım sevincimden
biliyordumki
benim sevincim onların hüznüydü...

hastalanmıştım..
ateşler içerisinde
boylu boyunca uzanmıştım..
yarı uyanık
yarı aç
yarı sevdalı
yarı özgür..

kendimde değildim
parmak uçlarıma kadar terli
tatlı bir titreme
santim santim hissettim
sen tutmuştun elimden
götürüyordun beni kendine
karanlığın içinde
ışığa doğru yürüyorduk beraber
senin gözlerin alışık
benimkiler kamaşıyor biraz

bir ağlama sesiyle kendime geldim
terden sırılsıklam
sağımda solumda annem babam
ağlayacaktım korktum
anlatacaktım korktum
kapattım gözlerimi
sende gitmiştin..

iki gün önce düşünüyordum
gelsem oralara
nerede bulacaktım seni
şimdi rahatım
eminim
sen bulacaksın beni

hafif bir baş dönmesi kaldı
o günden sonra
terim soğudu
bir gece ağladım
anlatamadım kimseye
bir sen biliyorsun
bir ben...

aynı aşkla özlüyorum seni
bu dünyada sevdiklerim bitince
senin dünyanda
senin sevdiklerini
bende seveceğim
seninle beraber...
ellerimde minicik ellerinle...