Elimde Değildi Şiiri - Aydın Çevik

üzgünüm
elimde değildi
aşkla birlikte geldiğinde
ben kırkına yakın bir çocuktum

düşlerim uyanıktı
bense üstü örtülecek kadar korkmuştum
gözlerim kamaşmıştı
tebdili mekân olsun diye aysız akşamlara sokulmuştum

oysa
yıllar fener alayları gibi geçip giderken ömrümden
yalnızlığımı gizliyordu gecenin gardırobunda gün ışığı
belki de ıslanmaktan bir türlü vazgeçemediğimden
her seferinde ele veriyordu beni günlerimin kuraklığı

gecikmiş bir yazın ardından
hazanım oldun
büyülendim ay ışığıyla kumsallara yazılmış adından
ev yaptım sana ışık sızdırmaz salyangoz kabuğundan
gün geldi yaşadıklarımızla sığamadık
kendimize ahşap bir sandık yaptık
çölleri yalnız bırakmanın utancıyla
deniz çekilirken üzerimizden
bir gün bizi de alıp götürür başka diyarlara sandık
daha bedenlerimiz iç kanaması nedir bilmeden
tan ağarmamıştı derken sen giden biz kalandık

üzgünüm
elimde değildi
aşkı bırakıp gittiğinde
ben kırkında bir çocuktum
onca bozdurduklarımın ardından
avuçlara düşen yeni kuruştum...

14.10.2005