Elimde Bir Gül Fidanı Şiiri - Hatice Ersan

İçimde bir kıpırtı var sanki olmayacaklar olacak,
Yalnız değilmişim öyle söylüyor rüyalar,
Bir çift göz bana bakıyor her yönden,
Her yönden sanki ''hadi'' diyor,
Ve yürüyorum elimde bir gül fidanı...

Kalabalıklar ensemden yalnızlığımı bağırıyor,
Değdiğim yerler bir kıvılcım gibi üstümde,
Her biri rüyalarıma kadar uzanıyor,
Tam herşey bitti derken kabuslarım aralanıyor,
''Gel'' diyor yine o ses ''gel'',
Ve hiddetle dokunuyorum darağacına elimde bir gül fidanı...

Biliyor musunuz?
Ben kötüyüm aslında, yalan değil hiçbiri,
Kötüyüm aynaya baktıkça korkacak kadar,
Unutmaya hiç fırsatım olmuyor kötülüklerimi,
Nasıl unuturum ki!
Her biri tokat gibi düşerken yüzüme...

Biliyor musunuz!
Ben pişmanım artık her zamankinden farklı,
Pişmanım diyorum gerçekten gitmeyin lütfen!
Biliyor musunuz?
Nerden bileceksiniz ki!
Kim bilebilir ki!
Vicdanım bile dinlemiyor artık beni,
Aman Allah'ım! Yine o ses ve yine ''gel'' diyor,
Bu sefer gitmek istemiyorum utanıyorum,
Elimde bir gül fidanı bana bakıyor oda başını eğmiş...

Her kapının kilidi bana bir fazla sunuluyor,
Benim son düğüme daha çok yolum var,
Herkes aynı bakabiliyor biliyor musunuz!
Çünkü; bana herkes aynı bakıyor,
Artık varlığımın benim için bile bir önemi yok,
Kızamıyorum kızmaya hakkımda yok,
Yine o gül fidanı bana bakıyor ama artık ben ona bakamıyorum...

Yok oluşum varlığımdan nedense!
Sanki her iyi unutulmak için öğrenilmiş,
Ya da her pişmanlık tekrar etmek için,
Ve o bir çift göz hiç yılmamış,
Herkesin kulağına ibret gibi her defasında ''gel'' demiş,
Bana da yine ''gel'' diyor,
Gidemiyorum artık elimde bir gül fidanı...

Artık dizlerimin bağı tutmuyor,
Bu pişmanlık soluklarımda hissettiriyor kendini,
Yığılıveriyorum olduğum yere,
N e bedenimi kaldırabiliyorum ne de başımı,
Sadece bir tekme yeterli karanlıklar içinde bulmak için kendimi,
Yine elimde o gül fidanı bana bakıyor...

''Kalk'' diyor bu defa o ses,
Arkamda sıralanmış tekmelere rağmen,
Biri yine uzatıyor ellerini,
Ve tutup kaldırıyor başımı kendine doğru,
''Hiç bir şey için geç değil'' diyor,
Gözler ve sesler sahibini bulmuştu artık,
Ve bu sefer daha güçlü:
''Gel'' diyordu ''kalk ve gel''
Artık inanarak yürüyürum elimde bir gül fidanı...

İçimde bir sıcaklık huzur var artık,
Ama sanki hergün duyduğum bir ses bana kalk diyor,
Kafam karışıyor bu ses O'na ait değil,
Üstelik kızıyor bana!
Sonra üzerimdeki ellerin şiddetinden açılıyor göz kapaklarım,
Annemde düşman olmuş bana düşmanca bakıyor,
Ve doğruluyorum elimde bir gül fidanı...

Hücrelerim titriyor algılayamıyorum hiçbir şeyi,
Gözlerim istemsiz sürekli ağlıyor,
İnanamıyorum nasıl olur diye soruyorum anneme,
Gözyaşlarımla ıslanan gül fidanı yine bana bakıyor,
Nerden geldiğini annem bile bilmiyor...

Koşmaya başlıyorum delicesine,
Üzerimdeki hiçbir bakışın önemi yok,
Sokaklar bitmek bilmiyor adımlar yetersiz sanki,
Ulaşmak istediğim yer çok mu uzakta,
Sonra gittiğim yollar O,na çıkıyor,
Durup seyrediyorum elimde bir gül fidanı...

Girişte birşeyler yazıyor sanki bu sefer rüya değil,
''Gel'' diyor'', ''ne olursan ol yine gel'',
'' Bin defa tövbe etmiş olsanda yine gel'',
Ve rüyamdaki gözler,sesler,ellerin sahibi ismiyle buluşuyor,
Okudum her harf beynime işliyor sanki,
''MEV-LA-NA CE-LA-LET-TİN RU-Mİ''
Ve elimdeki gül fidanı ile içeri giriyorum....