Elim Varmıyor Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Hasretinle yakıp gittin ya beni,
Talih, kavuşacak yolu bulmuyor.
Kaderin yazdığı gönül hanemden,
Adını silmeye elim varmıyor.

İstemem gayrı yar, tek ölsem bile,
Bilirim, ayıran felekten hile.
Çekilmez olsa da sunduğun çile,
Başka el tutmaya elim varmıyor.

Hicrin hatıramı yakıp dursa da,
Hırslandım maziye kokun varsa da,
Baktıkça matemi beni sarsa da,
Resmini yırtmaya elim varmıyor.

Üzgünüm, kaderin cilvesi yıktı,
Ne itiraz ettin, ne sesin çıktı.
Sana sitemlerden nefesim bıktı,
Bir mektup yazmaya elim varmıyor.

Bilerek tutuldum, bilerek kandım.
Belki bir gün benim olursun sandım.
Sen çekilsen bile oyunda kaldım.
Bir türlü bozmaya elim varmıyor.

Zaman, cellat cellat çöktü canıma,
Çakallar üşüştü dört bir yanıma.
Kuruyup, dökülen yaralarıma,
Bir merhem sürmeye elim varmıyor.

Seninle tozpembe olan hayatın,
Vehminde kalmışım ince sıratın.
Desem de aşk denen böyle sanatın…
Üstünü çizmeye elim varmıyor.