Elim Unutuluşların Sahralarındayım

Tahrir kalabalıklarda ruhumu doyuruyorum
Dudağımın çatlağına sevgi sürüyor insanlar
Gövdemin çatısına defne dalları yığıyorlar
İmece mutlulukların sergisi var alanlarda

Şiddetten muaf şarkılar türetiyorum aşkla
Kaynaşıyoruz sevginin asil meydanlarında
Gökyüzümün elim yalnızlığını talanlıyorlar
Bulutların öfkesini diliyorum kuru toprağa

Gönül gezegenimin kapılarında ihanet gizi
Yorgun yaşanmışlıkların bilinmezliğindeyim
Dünleri süpürüyor rüzgâr, güneşte ölüm izi
Elim unutuluşların ruleti dönüyor sahralarda

Yine de günlerin tutkulu sarmalında ağaçlar
Dışarıda hak çığlıkları, dalda meyve ballanıyor
Dostun postundan ayrılmış hükümranlıklarla
Yalancı hazların devasa ağularını içmekteyim