Elim Sende Ay Işığı

Ne gariptir
Gölgemizi izleyen ayın
Her gece karanlıkla hesaplaşması,
Çiçek görmemiş avlularda
Yeni cemreler düşleyip
Orada bulutlarla konuşması,
Umudu defalarca devşirip
Şehrin sokaklarına solgun lekeler bırakması..

Kim istemez
Kapısını örtmeyi unutmuş
Aşk yeminleriyle kucaklaşmayı,
Kanatlarına güneşi alıp
Parlayan yıldızlara ak benekler koymayı,
Unutmayın sevincin rengini
Buluştuğunuz en güzel sabahlarda
Ve yine unutmayın
Hüzünlü şiirlerle kirpikleriniz deki yağmuru silmeyi.

Patikalarda yalın ayak koşmayı severim
Solgun kelimelerle dans etmeyi de,
Dudağımdaki mahcup ıslıkla
Kuşlarımı uyutmayı,
Biriktirdiğim gözyaşlarını
Yalnızlığımda konuk etmeyi
Ve
Güze aldırmadan
Alnımda güneşi taşımayı severim.

Hadi uyusun artık
İçimizdeki özgürlüğe gebe emanet masallar
Birazdan şafak çalacak kapımızı
Aydınlıklar sonsuzluğu seyredecek
Kendi kendimize konuşurken,
Ter içinde
Sabaha soyunacak bütün günahlar
Suçlu yok
Cevap yok
Dilsiz itiraflar susturulacak
Yaslı harflerin ahlarıyla….

Kara bir lekedir
Boynu bükük gülüşler
Bu kentin karanlıklarında,
Yazgıdır gerdanım da
Uykuma gizlenmiş bedensiz fotoğraflar
Oysa
Bitmemiş mektuplarımda
İşaretler koymuştum
Göğün alıp götürdüğü
Yüreğimi yakan acılara….