Elim sende! ... Şiiri - Zeynep Tavukçu

_bir cüppe, bir sakal ve bir sarık
birde insanı örten, dokuz adımlık kara çarşaf

ve
sahne! ..._

bir dişi insan, ağlıyor! ;
doğduna, doğurduğuna...

avucundaki kokuya doyamadan, kuma gömdü geleceğini
o noktada!

ay yoktu
ve uzak bir ormanda saklanıyordu güneş / sis var düşlerinde

yıldızlar gözlerini yummuş,
enlem boylama sarılmış,
deniz damlıyordu, kara çadırın direğinden

bir insan ağlıyordu!
ve
kızıl çölde, kılavuz martı kulağına soğuk kaçıyordu...

biz,
arka sıralarda
camdan kaleler yaratıyorduk