Elim Sende Şiiri - İsmail Türkmen

Düşlerdeyim bahar gününde
Çevrede çiçek kokuları yayarken
Kırları süsleyen bahar çiçekleri
Yürüyoruz düşlerim bende, elim sende
Sohbet koyu, gözlerim gülüyor
Limon kokulu yolda, sen ve ben
Yürüyoruz düşlerim bende elim sende

Bir kır ağacının dibindeyiz
Etrafa yeşil halı sermiş bahar
Gelincik ile papatya desenli
Çimlerde dolaşıyor ellerimiz
Sırtımız ağaca yaslı, sohbetteyiz
Nefeslerimizde heyecan, gözlerimizde sevgi
Oturuyoruz düşlerim bende elim sende

Bir tutam çimen parmaklarımın arasından
Saçılıyor başından aşağı
Gelin kornetleri sanki kızıyor gözlerin
Kalkıp kaçıyorum oyun başladı, elim sende
Koşuyorsun peşimden, yakalasan
Sereceksin yere boylu boyunca yüreğimi
Bir ağaç yetişiyor imdadıma
Uzanmış eline yakalanacağımda
Saklanıyorum ağacın arkasına,
Savuruyorum gövemdi bir sağına bir soluna
Ellerin uzanıyor boşlan yönüme
Oynuyoruz düşlerim bende elim sende

Yakalanan elimden tutuyorsun,
Çıkarken yamaçtan
En güzelini en ulaşılmazını istiyorsun
Çiçeklerin ceza olaraktan
Yarın ucunda, bir beyaz papatya
Uzanıyorum almaya,
Gözlerinde sevgiyle karışık pişmanlık
İstemeseydim o çiçeği
Ya düşerse yardan aşağı diyor kalbin
Uzanıp tutuyorsun elimi
Alıyorum çiçeği düşlerim bende elim sende

Dorukta gülümserken gözlerin ufukta sevgiye
Bağırıyor yüreklerimiz
Biz can arkadaşız diye
Bir şarkı dökülüyor dudaklarından
Omzuma yaslanmış başın
Dinliyor tabiat, arkadaşlığımızı
Dinliyorum seni düşlerim bende elim sende