Elim Kolum Bağlı. Şiiri - Aynur Meydan

Ne zormuş dostuna,sevdiklerine ihtiyaç varken ulaşamamak,
Bir telefonda bile konuşamamak, iki satır yazamamak,
İçinden geldiğinde koşup gidememek yanına,
Umut verememek,sarılıp boynuna geçecek diyememek.

Halbuki düne kadar her şey yolunda iken,
Görüşebilecekken işim var diyerek ertelemiştim.
Bir türlü yarınlar gelemedi randevulaştık durduk.
İşte kaderin oyunu şimdi ise ulaşamaz olduk birbirimize.

İstediğim her an arayabilecekken aramadım.
Yazabilecekken yazmadım.
Hep bir mazeretim vardı bir araya gelememek adına,
Ya da iki arada, bir derede bir kahve içimlik anlara mahkumduk.

Bana yazdığın sms hep gözümün önünde,
Artık saçlarım yok,bıyıklarımda,
Ben senin saçlarını ve bıyıklarını çok sevdim halbuki,
Ama söyleyemedim bir türlü,dokunamadım,sarılamadım.

Umarım bu günler geçecek.
Gene bahar gelecek,biz gene caddelerde erik yiyerek,
Masum fotoğraflar çekeceğiz.
Kah sana dil çıkarıp,kah göz süzeceğim.
Sonra birlikte güleceğiz onlara bakıp.
Bu sonbaharı karşılayamasak ta Kültür Park’ta
Eminim İlkbaharı karşılayacağız.

Bak Gökyüzüne,orada en çok parlayan yıldız ikimizin,
Ben onda seni görüyorum sen de beni gör.
Bir araya gelene dek,bu kabus bitene dek,
Beni özlediğinde ona bak
Ben öyle yapacağım, bir de sana yazamadıklarımı
Okutamadıklarımı buraya yazıp,özlemimi,
Buram buram kokan hasretimi ve geleceğe dair umudumu
Kağıtlarla,kalemimle paylaşacağım.
Sen bana dönene dek…