Elim Kalbimi Yazar Şiiri - Oğuz Karabulut

Elim Kalbimi Yazar

Küsmem asla düşmana, düşman bana küstükçe.
Boynumu eymem ona, önümdeki düştükçe.
Doğruya alnım açık, her işi ben düştükçe;
Varsa mantık, hakikat, Elim kalbimi Yazar.

Yorulmam düşünmekten, hak yolunda ölmekten.
Günahım varsa şayet, bir ateşe dönmekten.
Yılmam vâr'ı görmekten, vâr'ı ilginç örmekten;
Varsa sâdık, sadakat, Elim Kalbimi yazar.

Kimse karşı çıkmasın, esas denen bilimdir.
İçinde Âlim varsa, selim olan ilimdir.
Korkak varsa arkamda, onun değil benimdir;
Varsa söven, sömüren, Elim Kalbimi Yazar.

Düşmem demem yaş başa, güvenmem her sırdaşa.
Denerim usulcayı, güvenmem her yoldaşa.
Seçerim arkadaşı, dost verirse kargaşa;
Varsa öven, övünen, Elim Kalbimi Yazar.

Kuyu kazar bana ak, kara üstüne basar.
Kör kara taş atar ki, herkes kendini kasar.
Bazen ilginçtir insan, hayallerini basar;
Varsa, para, hâl, helal, Elim Kalbimi Yazar.

Yoğurur aklı Oğuz, bir çamur, kum misali.
Öyle tartar ki seni, yoktur hâli, emsali.
Kör kütük yakalar şer, şaşkın oğlan misali;
Varsa, yara, mâl, celal, Elim Kalbimi Yazar.

Şair: Oğuz KARABULUT