Akşam karışıktım yine,
Kızmıştım kendime.
Yetememezliğime...
Düştüğünde kor gözlerime,
Elim elin oluvermiş
Okşarken yanağımı hissettim
Bir temmuz tebessüm düşüverdi
Solgun yüzüme
Elim elin
Okşarken gözlerimin kuytusunu
Gözlerin düştü gözlerime
Döndü kahrım, sensizlik nöbetine
Misafir olduk, karanlıkta güneşe
Gözlerin gözlerimde
Pırıltın göz bebeklerimde
Temmuz tebessümüm yüzümde.
Derinden doluyorken içime
Kahırlı bir nefeste
Fark ediyorum ki
Kolum da kolun oluveriyor
Sımsıkı sarmış sızımı da bedenimle
Yumuyorum gözlerimi
Nefesim kilitli
Kolum kolun sarıyorum
Çıkıp karanlığımdan senli şafağımda
Seni bana hapsediyorum...
Kayıt Tarihi : 20.8.2005 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şimdi karanlıkdasınız,kendinize yada bir başkasına kızıyorsunuz biri sizi o karanlıkda sarıyor ve bir bütün oluyorsunuz bunlar güzel ifadeler....hayalinizde yaşayan birimi?gerçek hayatta yokmu sizi o karanlıklarda saran biri?yani yine isyanlardasınız.....
Çıkıp karanlığımdan senli şafağımda
Seni bana hapsediyorum...
Gönüllü hapisler dilerim...
Feride Şentürk
TÜM YORUMLAR (7)