Deli Kanlı Olmalıyız Şiiri - Uğur Musab ...

Şimdi ne dönebiliyor, ne de kalabiliyorum
Bekliyor mu endişesiyle, ne gelebiliyorum.
Baharı “yaz” la, aşkı “naz” la bitirmekte sin.
Aklıma başka güzel, başka aşk getirmektesin
Gelince içim açılır, güneş doğdu sanırım.
Ben sensiz yarım ay, sende diğer yarım sın
Beklesem ne fark eder, gelmek istemiyorsan.
Sana kıyamadığımdan, “gel” demiyorsam.
Gideceğim buralardan, deniz kıyısına değil
Mavi yeşillikle iç içe, Karadeniz bölgesinde il.
Küçük fındık bahçesinde, ahşaptan bağ evi
Dört kazık çaktırıp, çekeceğim o dikenli teli.
Domates, biber, patlıcanlarla organik hayat
Efendilikle açılır, adabıyla çalana kapı
Ne manivela, ne çilingir elinde kalır sapı.
Paranın açamadığı kapıyı açarmış, tatlı dil
Pirenin geçemediği delikten, ıslıkla geçer fil.
Her şeyin yolu yordamı vardır, itinayla seç.
Yakana yapışan değil, eline yapışanla geç.
Haksız tenkitte gördüm, yürekte gizli iltifatı.
Sandal gördüğünü sanır, vapurdan büyük yatı.
Yaprağı çok olan ağacın, az olurmuş meyvesi.
Sevilmeden sevenlerin, nedametten gelir sesi.
Eceli, acele arayan, ölümü daha geç bulur.
Ecel, acele eceli arayanın, derdine dert olur.
Ağır yürüyen de yol alır, ama biraz geç varır.
Hızlı az ama tez gider, sonuçta geride kalır.
Efendi olacaksan, işinin kölesi ol.
Tuttuğun dal yeşerir, vermeye uzanırsa kol,
Sözde hata arama, özde soruna çare bul.
Zayıftan daha zayıftır, hedefi olmayan kul.
Hesap ödemek kolaydır, hesap vermek zor
Dostun sütü soğuk, düşmanın ayranı kor
imdi göz yumduklarımız, yarın göz açtırmaz
Hasımlarımızın başarısı, şansa bağlanamaz
Düşmanlığını gizleyen, gerçek düşmanımız.
Ondan güçlü de olsak, yine de korkmalıyız.
Madem yaşlanıyoruz, gençken akıl almalıyız.
Eli kanlı olmak zor değil, delikanlı olmalıyız..
İsteyene verilir, geleceği bekle geç kaldığında
“Çok oldun” diyenler, “şok olur” aldıklarında.
Gönül yükü, tenden ağırdır, mescitlerimizde
Testiler dolunca, almadığı emanet kalır bizde.
On baş bir den doğru düşünür, eğri olacak işi
Helali mermeri ezer, haramı helvada kırar dişi
Herkese bir hata hakkı vermiştir, ilahi adalette
Göz yüze bakar yüz kızarır, tövbe-i nedamette
2004