Elifim Şiiri - İsmet Anik

Kayalara yalnız keklik konanda,
Şakıyarak seni öter Elifim.
Avcı olup aşka kement atanda,
Ceylan diye seni tutar Elifim.

Bilmiyorum ne zamandır vurgunum,
Vurgunluktan bitap düştüm yorgunum.
İçimdeki alev alev yangınım,
Duman duman seni tüter Elifim.

Sevda nedir bilmez, aşktan ne anla,
Sana kendi gözüyle bakanlar.
Bu Dünyayı cennet sanan insanlar,
Huri diye seni seçer Elifim.

Yanarmıyım ellerinden tutarsam,
Ölürmüyüm ince beli sararsam,
Doya doya gözlerine bakarsam,
Kaş yay olur seni atar Elifim.

Seher vakti çisesidir dediler,
Bu bir sevda çilesidir dediler,
Belki şebnem cilvesidir dediler,
Gözler ağlar, seni damlar Elifim.

Yol kenarı salkım söğüt gölgesi,
Dallarında cıvıldaşan kuş sesi.
Ağlar ağlar durur sevda çeşmesi,
Gece gündüz seni akar Elifim.

Sen ellerin gurbetine gideli,
Yaşanmamış saydım sensiz günleri.
Sam yeli soldurunca gülleri,
Yaprak yaprak seni döker Elifim.

Ah Elifim seni sordum dağlara,
Kenarında sustuğumuz çaylara,
Uğradım da kekik dolu kırlara,
Buram buram seni kokar Elifim.