Oyyy !
-Hani umut ? diyoruz ya, iki lafın başında.
İşte umudun en güzeli...
Bir Yüzbaşı gelip dışarı çıkma yasağı olan 85 yaşındaki Dedenin tarlasını sürüyor...
Bir jandarma dışarıya çıkamayan Ninenin, tarlasına dikemediği ağaç fidanlarını dikiyor...
Bir başka jandarma yine dışarı çıkamayan yaşlı amcanın tarlada kalan samanların taşıyor...
İşte budur biz olmak...!
Büyük bir imece ruhu sarıyor ülkemi...
Umut neydi ?
Umut;
*yok deyip ,kesip attığımız, evet tam da oradan filize duran bir gerçekti...
Öyle hayal ya da sanal değil...
Gözle görülen,kalben duyulan güzel bir gerçekti...
Bizler bu kültürle büyütüldük...
Kimse şovenist bir duygu olarak algılamasın lütfen...
Bu bize ait bir özellikti...
Bakmayın kapitalist sistemin bunu unutturmaya çalışmasına...
Hadi güzel ülkem !
mayamız halen elimizde...
Çoğalalım, birlik olup güçlenelim...
Biz buyuz işte...
Çöpe atın entellerin, başucu kitabı altında, bize sunduğu ;
* Önce BEN!* bencilliklerini...
Gözlerim dolu dolu...
Ne çok özlemişiz iyilikleri,güzellikleri, eksikliğini hep hissederek...
İşte bir hayalim daha ütopya olmaktan çıktı...
Hani hep inanırdım ya;
* O iyi insanların o güzel atlara binip gitmediğine...
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 16:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
( 8 Nisan 2020 güncesi )
