Elifçe (corona günlükleri 20 )

Bilmiyorum... Ben galiba daha bir duygusalım bugünlerde...
İnanır mısınız, bir deterjan reklamında Selçuk Yöntem, o çok sevdiğim sesiyle, savurgan oluşumuzu vurguluyor...
Çöpe atılan ekmekleri avucuyla tutuyor bir el , "onları köftede , çorbada kullanırdık" diyor ya...

O ses mi etkiliyor, geçmişin güzellikleri , hasletleri mi duygulandırıyor bilemiyorum, gözlerim doluyor.

Belki de Corona yalnızlığıdır garipsemem...
Ya da gidenlerin , uzakta olanlarının özlemidir...

Bu bayram böyle... Sağlık olsun diyelim...
*
Ev ıssız... Sadece Sezen bir şeyler söylüyor yanı başımda. Oysa bu gün Arefe ne çok işim olurdu benim. Çocuklarım gelecek diye heyecanlanırdım. Hele Minik kuş geldikten sonra ona bayram hediyesi almak bile, yüreğimi sevince boğardı...
*
Ev tekrar elden geçirilirdi..... Tatlılar , zeytinyağlı dolmalar, çeşit çeşit ege turşuları, börekler yapılırdı.
Kapıyı çalacak çocuklara armağanlar hazırlanırdı...Akşam vakti mezarlığa gidilir... Mezarlıkta okunan dualar eşliğinde ana babalarla, nenelerimizle bayramlaşılırdı...

Çocukluğumun , gençliğimin, analı babalı yıllarımın bayramlarını saymıyorum bile...
Anamın her bayram bulup, buluşturup ila bir bayramlık kıyafet giydirme telaşını...
Gece bi türlü uyku tutmayan çocuk sevinçlerimi... Sabaha karşı uykuya yenik düşen çocuk yüreğimi...
Anamın gün doğmadan kalkıp beyaz tülbenti başında o güzel sesiyle ölmüşlerine *Yasin okuyuşunu...

Uyandığım halde, yataktan kalkmayıp, anamın huzur veren mırıltılarını dinleyişlerimi saymıyorum...

Onlar bir büyü misali çok uzaklarda kaldı...

Nenem yanımda yine, diyor ki anılardan ;
* Gelen kadı, giden kadıyı aratırmış*
Gülümsedim hem ona , hem kendime...

-Doğru dedim.

*Nerede eski bayramlar!* der dururduk.. Daha dünkü bayramları özler olduk.
Yine de "Şükür!* diyelim... Yaşıyoruz... Nefes alıyoruz...

Bu ne idiğü belli olmayan, gözle görülmeyecek kadar küçük bir virüse, kaç aile sevdiklerini kaptırdı. Kaç aile "bayram bizim neyimize" diyor, yas tutuyor şimdilerde...
Yine bayramlar gelecek... Yine güzel günlerde sevdiklerimizle olacağız...

Bütün arkadaşlarımın, değerli Öğretmenlerimin Ramazan Bayramlarını kutlar. İyi bayramlar dilerim.

Sevdiklerimizle birlikte hep güzel anılarımız olsun.
Gün geliyor o anılar, uçmak için, insana kanat oluyor. ..

******

Saçlarıma bir kelebek değdi
takıldı gözlerim peşine.
O gitti ben gittim.
Dolaştık bahçeyi boydan boya.

Kelebek kanatlarını bana verdi.
Bi baktım uçuyordum ben de.
Bir köşede anam saçlarımı tarıyor.
Şu köşede bağ evimizin ocağı tütüyor.
Ninem sac çöreği yapmış
'soğutmadan yiyin' diyor.

Babam sebzeleri sulamış,toprak kokuyor.
Bir çocuk kahkahası duydum şaşırdım.
Benim geldiğim yerde hep ağlıyordu çocuklar...
Nasıl da özlemişim gülen çocukları.
Belki de o bendim,
ya da bir zamanlar çocuk olan birisi.

Demek ki, çocukluğumuzda saklıymış gülmeler.
Dolaştım uzunca çocukluk bahçemde.
Uzattım kelebeğe kanatlarını
gülümsedim minnetle.

'Aslında dedi kelebek,
var senin de kanatların
uçabilirsin her zaman'

Düşündüm;
hatıralardı insanın kanatları.
Sakladım hepsini telaşla zihnime
bir tekini bile kaybetmeden.
Sık sık acıyınca insan yanlarım,
hatırlarım hemen kanatlarımı...

Kelebeğin Kanatları ______( 2013 )

İyi bayramlar... Elifçe...

Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 25.5.2020 17:14:00