Elifçe (corona günlükleri 17 )

Sonra sabah oldu...

İlk cümleyi yazana kadar ne yazacağımı bilmeden oturdum uzun süre...
*Sonra sabah oldu..* Bu cümle, çekip alıverdi anılarımın üstündeki örtüyü.

Çocukken bir türlü bitmeyen geceleri düşündüm. Yüreğin kıpır kıpır bir türlü gözlerine uyku girmez...
İki de bir Nenene: " sabah ne zaman olacak ?diye sorarsın. Oda her zamanki gibi

* Yatcez, kalkcez , sabah olcek, hadi uyu!* der...

Nedir bu kadar telaş içinde sabahın olmasını beklemek?

Ya bir bayram sabahıdır, ki çok büyük sevinçtir. Yılda bir kez alınan pabucun , kazağın, entarinin, yada küçücük bir çorabın sevinci...

Ya da okula başlamanın, oda biraz gariptir. İçinde hem sevinç , hem hüzün vardır.
Bi yanın okula gitmeyi özenirken , diğer yanın evden , anandan ayrılmaya yas tutar da belli etmezsin o kısmını.
*Sen koca çocuk oldun !* diyecekler ...Öyle bu günlerdeki gibi nazın da oynanmaz.
*
Şimdilerde bakıyorum da ne gece belli ne de gündüz. Birbirine karışmış zamanların içinde , küçük şeylerle mutlu olmanın sevinci de kalmadı.
Kapitalist sistem bizlere hep daha çocuğuyla mutlu olmayı öğretti...

Yani bizim çocuksu sevinçlerimizi, azla yetinmelerimizi , elimizde var olanla mutlu olmalarımızı çalıp da gitti..

Aslında o doyman gözlerin kaçırdığı bir şey vardı.. İnsanlık tutunduğu dalı kesiyordu.Doğayı ve dünyayı harcayarak...
Bunlar boyumu aşanlar laflar değil , işte ozon deliği kapanıyormuş , işte Ganj nehrinin suyu, içilecek hale gelmiş..

Yazı buralara nasıl evrildi gitti anlamış olmasam da biraz küçülmeliyiz, yavaşlamalız, yetinmeyi yeniden öğrenmeliyiz
*
Bu sabah menekşeye su vermek istedim baktım tomur tomur olmuş. Oysa önceden çokça açıp geçmişti.. Ama ben görevimi bu bahar yaptım, artık köşeme çekileyim dememiş.

Aklıma düştü O yürekli kadının dizeleri;

*Yaşam; bir çiçeğin,
Sabırsız bekleyişinde.________
*
Gülümsedim... Çiçeğimin gayreti bana da bulaştı. Yazmak için kendimi bilgisayarın başında buldum.
İlkin yüreğime düşen şarkıyı dinledim.

*İçindeki çocuğa sarıl / Masum değiliz hiç birimiz.♩ ♪ ♫♪

Sonra gidip şiirin tamamını okudum...Halide Edip'e selam yollayıp...

*****
Bilir misin ay çiçeklerini?
Sabah güneşe döner ya.
Kaybolunca ufuk çizgisinde;
O hep boynunu büker ya.
Değiştir artık soğuk geceleri
Yeni doğan güne bir bak.
Çiçeklere, ağaçlara, güllere!
Uçmayı yeni öğrenen kuşların sevincine.
Yaşam; bir çiçeğin,
Sabırsız bekleyişinde.
Bir kerecik görebilmek güneşi!
O kısacık ömründe.
Sende dön yüzünü.
Bak ilk defa görmüşcesine
Hangi aşk, hangi acı değer?
Günü yaşıyamadan ölmeye.

Yaşamaya Dair Şeyler______Halide Edip ADIVAR

*
Güneşe döndüm yüzümü, sanki ilk kez görüyormuş gibi... Derin bi nefes aldım...

*Küçük mutluluklar mı ?* dediniz...

Her sabah güneşi görmek mesela...

Yok unutmuş değilim yokluk çekenleri, darda kalanları,acı yaşayanları...
Ama elimden bir şey gelmiyor, kişisel yardımlardan başka... Orhan Veli 'de diyor ki ;
*
Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum.
Derim ki: "Sıkıntılar duradursun!"
Şairliğimle yetinir,
Avunurum______
*
Bugünlerde *avunmak da gerekiyor direnmek için* dedim.
Bi selam da Veli'nin oğluna gönderdim...

Tekrar güneşe döndüm yüzümü, çokça Şükür! !çekerek...

Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 4.5.2020 13:25:00