Elifçe (corana günlükleri 3)

Bu sabah da geçip gitti. Gün çoktan ortalandı. Zaman mı geçip gidiyor, biz mi içinden geçip gidiyoruz belli değil...

Ne yazayım diye düşündüm uzunca bir süre...
*Umudu ya , umudu yaz! *diyor iç sesim, beni çocuk gibi kandırmak istiyor.
Kaşlarımı çatıyorum , öfkemi anlasın diye...

Yine şehit düşmüş , yaralanmış askerlerimiz var. Her gün bir yığın eve virüs yüzünden ölüm giriyor...
Hani* teker teker gelin! *diyesi geliyor insanın...

Bu ne hırstır anlamadım gitti. İnsanoğlu virüse karşın, halen birbirini öldürmek için, eline silah alıyor...

Neyse elimizde tek kalan sevinç ; *bu sabah da gün ışığını gördüm , ölmedim ...!
Yani o da ben(lik )sevinci...

İnşallah güzel günlerde *biz sevinçlerinde* buluşuruz .

Ama, her şey insanda başlar, insanda biter.

Şiir de onu söylüyor...

*
Lamba neden söndü?
Onu rüzgârdan korumak için cübbemle örttüm;
İşte bu yüzden söndü...
Çiçek neden soldu?
Onu aceleci bir sevgiyle bağrıma bastım;
İşte bu yüzden soldu...
Nehir neden kurudu?
Yalnız kendim kullanayım diye, bir yerine bent yaptım;
İşte bu yüzden kurudu...
Rübabın teli neden koptu?
Onun gücünü aşan bir nağmeyi üzerinde zorlamaya çalıştım;
İşte bu yüzden koptu.

___________Rabindranath TAGORE

*İnsan insan dedikleri
İnsan nedir şimdi bildim .... derken şarkı...

( Muhiddin Abdal)

Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 16:23:00