Elif'te Yolculuk Şiiri - Ekrem Kaftan

Elif’le başlamıştı ilk emir Ol Habîb’e
Sonu da başı gibi Elif idi İkra’nın
Habîb’in okuduğu evvelâ Elif oldu
Göğsüne Elif yazdı, sıktığında Cebrâil
Ve karanlık mağara, binlerce Elif doldu
Dedi ki, Resûlüsün sen Allah’ın, bunu bil…

Ah idi belki o an mağaradan yükselen
Kaç bin yıllık hasretin vuslata dönmesinden
Duyduğu saadeti göklere duyurmuştu
Habîb’e kanat geren o karanlık mağara…
Cebrâil’in nidâsı yükseldi Elif Elif,
Alemlere Rahmet’in nurla dolu kalbinde…

Yıkıldı hep sütunlar yükseldikçe Elifler
Yere indi Melekler, duymak için bir Elif
Elif Elif dökülen ol Habîb’in sesinden…
Çöllerde dalga dalga Elif esti Rûzigâr,
Elif idi kameri ortasından şakk eden
Yükselip dalga dalga Habîb’in parmağından…

Görünce gözlerinde Elif’lerin nurunu
Anladı ol Habîb’in Son Resûl olduğunu
Ve yandı ciğerleri, can dostu Ebu Bekr’in
Yayıldı râyihası gecelerin üstüne…
Beyt-i Ma’mur üstünden uzandı nice Elif
Devirdi yüz üstüne Ka’be’deki putları

Kan bürüdü gözünü Ebu Cehl’in, görünce
Yükselen Elif’leri Mekke semâlarında…
Elif oldu Ömer’in elindeki kılıcı
Mekke sokaklarını dolaşıp Elif yazdı
Toplayıp kırk mü’minin kalbinden birer birer
Ve uzandı zülfesi Elif’in tâ Yesrib’e…

14 Şubat 2000