Elif Sırrı Şiiri - Orhan Diler 2

Benliğimden sıyrıldım da, aşk giydirdi kefeni,
Gönlümde aşk ateşi, yaktı her nefs perdemi.
Dilim sustu, kalbim söyledi, sözden öte bir hâl ile,
Ben “Hiç” oldum, “O” göründü, sildim benlik resmini.

Baktım her zerrede O var, her seste O'nun nâmı,
Taşta bile tecellîydi Rahmân'ın hitâbı.
Ne zaman ki “Ben değilim” dedim, yankı oldu semâda,
Yokluğun içinde buldum varlığa çıkan kapıyı.

Zincir vurdular gönlüme, sırf aşkıma yandım diye,
Darağacında güldüm ben, vuslat yakın sandım diye.
Tenin hesabı bitince, can özgür olur dediler,
Ben gül oldum, dikenleri, aşk ile bağrımda ezer.

Sürgün edildim özümden, yine de O'na yöneldim,
Her çilede bir sır vardı, ben sabırla derinleştim.
Ey görenler gamımı, aşkın yolu kolay değil,
Can bedenden geçmeden, Hak sır olmaz hiçbir dilde.

Ben bir noktaydım evvelce, O yazdı beni satıra,
Okudukça çoğaldım ben, vardım elif sırrına.
Adım sorulursa eğer, "Bir âşık" der geçerim,
Hak’tan geldim, Hak’ta yandım, bu aşk ile sererim

Orhan dlr
Tokat/Merkez