ELİF (serbest) Şiiri - Bilal Karaman

Eyyy… Gün görmemiş sevdamın Firdevs cenneti
Eyyy… Dualarımın iz düşümü sessizliğimin nefesi
Adın, aklım
Rahmanla düştün güneş suyu içen yüreğime
Sen geçersin göğsümün nehirlerinden
Sen doğarsın güneşin doğduğu yerden
Sana küs sana aç yaşamak zor
Sen yokken çıkıyorum kendimden
Issız göçlere savrulduğum
Nice cehennemler geçti üstümden

Buz sarkıtlarının gölgesinde
Agu dan keskin ince bir lav akıyor
Yaşadığım şehre
Adım başı elem
Göz sularıyla besleniyor kaldırımlar
Sevgi, aşk, adamlık fakir
Kuş yüreği çabasında, benim üşüyen

Kim inanır yangınlarda doğduğuma
Başkası el, başkası yaban
Ömrümce kimseye yalvarmadım
Ağlamasam da
Susmaz içimdeki sana susayan ahraz adam

Bırak… Yazdırma intihar öykülerini
Azan bir tutkudur sevda
Dalıp deryasına
Cennete ermek ister insan

Kanıma hükmeden sancılarımın faili
Eşkıya kuşatması cellât gözlerini
Ölümlere benzetme
Aşkınla kavrulduğum
Prangalı bir dünya var bende

Akrep intiharı kör katil
Şahmeran el eder
Başı sonu belli değil

Senden metruk günahların kilidini
Dermansız kâbusların gardiyanı
Meymenetsiz zebanilere bıraktım
Aşk ile ağlayan benim

Yak hadi kandilleri
Ver ateşini
Alıştırma aç kalmış alazları doyurmaya

Beklettiğin yeter
Unutturma sevdirmeyi
Bakarsın kollarına buz düşer