Kolu kopmuş bir kız bebektim
umudun tükendiği mevsimde
Bir yürek çarpımı zamana eşti
Gidişim...
Gül kurusun demiştim
ıslak kirpiklere inat
sizin roman gözleriniz
bana bakmadan önce...
ben sizi görmeleyim,
küçük öykü gözlerimle....
2002
Gün büyüsünü hiçe saydı..
Haylaz dokunuşların çığlıkları
Şimdi derinden gelir,
yokmuşcasına....
Kış güneşi parlak saçlarını
duru su edasıyla salınca,
Bir leblebi tanesi ne kadar sorumluysa
Üstündeki benekten
O kadar sorumluyum
Olduğum ben’ den..
Çileğin kokusu kadar suçlu
Kırmızısı kadar masum
Korkularımdan sadece
Korkularıma sığınırım..
Tutsağıyım tüm korkularımın
Ne zaman elimi uzatsam....
Korkarım....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!