1980 yılında Ankara'da doğdum
Cano...
Seni severken, filizlenir umutları içimin
Göğe doğru uzanır bahar çiçekleri
Benki ayaz kışlara hapsetmiştim kendimi
Sen geldin buzulları çözüldü yüreğimin...
Geçip giden yıllar hiç mi bir şey katmaz insana fazladan,
ne bahardan nasibini aldı bu yürek nede yazdan,
bir gün düşün, bütün yıllarına anlam katan
ve aynı günü tekrar düşün bir türlü anlam kazanamayan…
Ya biri bana anlatsın hep mi yarım kalır hep mi eksik kalır insan.
Şimdi söyle bana varsın diye gülümse mi diyeyim gözlerime,
Bu son! Yeter artık bu son dediğim,
bilmem kaçıncı güvenişim;
Bilmem ki kaç baharı kışa çevirdim
kaç bıçak darbesiyle, kaç yaraya tuz ektim
hiç gözlerinde mayın patladı mı senin?
Ben o mayınlardan çok geçtim,
Diyorlar ki yıkılmayacaksın!
Hayata inat ayakta kalmaya devam et.
Her daim güçlü olacaksın!
O gözlerini her zaman gülümset.
Ama bilmiyorlar ki!
Sana verdiğim o sonsuz değerlerin,
Zerresini haketmediğini öğrendiğim gün
Kanatları kırıldı yüreğimde ki kelebeklerin,
Ezberlerimi bozdum sevgili, bil istedim
Sana olan ne varsa, hepsini ateşe verdim.
Bir rüzgar eser, sıcaklığı dokunur kirpiklerine
Kış gelir şehrime, titrer yüreği kar tanelerinde
Sevgisizlik denizinde boğulmak üzereyken çaresizce
Gel sen bu defa kalbinin sesini dinle.
Bir gök kuşağı düşün bahar renklerinde
Çok sevdiğim şizofren özlemin
En koyu grilerine saklandım bugün.
Maviye pusu kurmuş grilerin
Derin bir Cumartesi katliamı bu.
Yarın mı?
Yarın aynı özlemi daha da severek
Kendimi tanıyamadığım yetmezmiş gibi
Artık tanımlayamıyorum bu hallerimi.
Peki anlıyor muyum?
Hayır!
Gram anlamıyorum.
Üstelik anlatamıyorum da.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!