Elif Neva Şiiri - Birgül Dogan Öztürk

Ellerin küçüktü,gözbebeklerin gibi...
Kocaman gülüşün,ince belli kirpiklerin vardı...
Yüzünde gökkuşağı rengi,tenin,tenin bembeyazdı...
Kokun,yağmur kokusu,kokun toprak kokusu,kokun...
Leylak kokusu,kokun EVLAT kokusu.. Sımsıkı sarıldı ruhum varlığına,öylece kalakaldım...
İliklerime kadar işledi nefesin,iyi ki doğdun iyi ki varsın...
Kızım,ay yüzlüm,pamuk şekeri tadın...
Adın,yaradana en yakın...
Seni kucağıma verdiler,dokunmaya kıyamadım...
Akıl uçar dediler,sen geldin...ben
Fikri firardayım...
Nur yüzlüm
Elif'im,kara gözlüm benim...
Sen büyüdükçe,zorlaşır hayat,bazen boşa kürek sallarız..
Ne,tutunacak dal kalır,ne demir atacak liman...
Umudu hep uzaklarda ararız...
Hayat,kısa gülüşlerden,kısa mutluluklardan
Ve,kısa hikayelerden ibarettir unutma...
Sen,sarılmadıkça hayata,hayat hep küser sana...
Önünde uzun bir yol,bu yolda bazen tökezleyeceksin,
Bazen,koşar adım,tırmanacaksın merdivenleri...
Bazen,düşe kalka ineceksin...
Bazen, avuç dolusu gülecek,
Bazen,bardaktan boşalan yağmur gibi.gözyaşı dökeceksin...
Bazen,acıtacak canını birileri
Bazen,sen acıtacaksın bir ERKEĞİ...
Bazen,seveceksin,bazen çok sevilecek...
Hayat,terazi gibidir kızım...
Dengeni ve dengini buldukça,ilerleyeceksin...
Bu keşmekeş dünyada
Bazen mağlup olup,bazen galip geleceksin...
Hükmünü vicdanın versin kızım...
Sen,vicdanlı oldukça
Hayatı'da,insanları'da,vatan'ı da, ve hatta tuttuğun takımı da
Annenin, seni sevdiği gibi seveceksin...
Anneler,evlatlarını herşeyin ve herkesin üstünde sever kızım...
Yaşadıkça göreceksin...
Beni,büyüdükçe anlayacak,
Ve,bana daha çok,daha çok hak vereceksin...
ELİF'im,ay yüzlüm,kara gözlüm,kara gözlüm benim...