Elif Leyla Firuze Şiiri - Özlem Ayşe Çiçek

Erik gözlü, gök gözlü Elif,

Nasılda yakışmıyor gelinlik...

Sen çocuksu, sen genç kız, sen kadın küçük yaşta...

Nasılda güzel gülüyorsun o acın olmasa...

Ellerin ufak, ellerin narin elif sen koca bir adamı büyütemezsin!

Sen güzelsin,

Onların yüreği çirkin.

Çirkinleşirsin...

Elif, Leyla, Fatoş, Firuze...

Sizler çocuksunuz kirli yürekler, kirli eller değmesin size.

Namus derler, ışıksız bırakır kör ederler en aydınlık yerlerinizi,

Yüreğinizden vururlar Firuze sizi,

Ruhunuzu sökerler en rengarenk yerinden Elif!

Kız çocuk olmak zordur, kadın olmak zor!

Hayat zor!

Hiç bir Tanrı masum bir çocuğun alnına,

Hiç bir Tanrı bir genç kızın, bir annenin alnına böylesi çirkin bir kader yazmaz!

Daha kaç Leyla susacak gözü yaşlı?

Daha kaç Elif canından olacak?

Yetiştirin ey Erkekler ey Kadınlar oğullarınızı,

Bir Leyla'nın daha kanına, namusuna göz dikmesinler...

Bir Elif'i daha çocukluğundan etmesinler.