güneşsiz başlayan sabahlar gibiydi bazen sessizlik. tam anlamıyla, yok olmak anlamıyla yaşayan uçsuz bucaksız bir yalnızlık
ne vardı ne de yokluktaydı
bir yerlerde süzülüyordu kırmızı ışık dalgaları gibi
kendiliğinden olusan sayısız gökkuşakları arasında süzülen bir su damlasıydı, çözemedikleri, kağıttan kalbe akan küçük bir ağıt
temennilerle dolu, sağanak yağmur altında her bir parçayı usulca ezer gibiydi varlıkla yokluğun çizgisi
sonrasında hâlâ seninle olan yansımaları vücudunda bir iz bırakırcasına anlatılmayan gerçeklere dönüştü ölümcül gülüşlerle
şimdilerde birçok camda birçok şey yazılı. otobüs camlarında, mutfak penceresinde. bir kalp ya da birkaç anı çizili. çok bağırış ve çokça haklılık. ve sonra yine bir düşüş, haykırış, çırpınış.
vazgeçiş. vazgeçişler. acılar, acı duyanlar. sevenler, sevgiye ihtiyaç duyanlar.
basit düşünüp en zoru yaşayanlar.
ne acı, bu durumda olup da değiştirmek için uğraşmamak. ne acı ki kendimizden bu kadar uzaklaşıp engel olamamak.
ne acı, var olmayı bu kadar dert edinmek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!