Elif Kız Şiiri - Ceren Gürakar

Kücüktü Elif kız
Yorgundu bir ağaca yasladığında sırtını
Ne korkaktı hayal kurarken bile....
Aman....Bilmemeliydi kimse

Gözü hep bulutlara takılırdı Elif`in
__Ne kadar büyük...
__Ne kadar uzun....
Tıpkı hiç gidemediği.... Hiç gidemeyeceği okul yolu gibi

Elif kız on kardeşten bir tanesi
Binlercesi ile aynı kaderin sahibi
Televizyonda görmüş...bir sürü insan yürüyormuş
Kızlar ne de güzel söylüyorlar dertlerini.
Elifl`er ölmesin....Elif`de öğrensin....
Elif hayran onlara...ve biraz daha ezik şimdi yazgısına
Başlamış oda yürümeye
Dağa-Taşa, Suya-Kuşa sesleniyormuş
Okul yolu kısa...okul yolu kısa...
Sonra bir ses...Açmış gözlerini..
__Elif çay koy

Elif kız...Elif anne...Elif nine...
Ne çok şey olmuş ömründe
Hayallerini de gömmüş sırtını yasladığı ağacın gölgesine
__sonra bir ses daha duymuş
Elif hadi düşler ülkesine
Elif sadece yüzündeki çizgileri almış yanına
Alın yazısı miras kızına _torununa
Yummuş gözlerini ve Susmuş....