Elif'in Türküsü Şiiri - Mükremin Kızılca

Bu türküyü sana yazdım Elif'im
Keben'in başında okursun diye
Önüne bir tezgah düzdüm Elif'im
Hem söylersin hem de dokursun diye

Elde değnek belde azık gidiyor
Altında eşşeğe dah der Elif'im
Kaderini bilmez,yazık,gidiyor
Bir dost darbesine ah der Elif'im

Yirmi otuz oğlak önünde her gün
Çıkar gider Üssüz yönünde her gün
Bir de akrabası yanında her gün
Sonunda birtecik vah der Elif'im

Sarı çiğdem ondan sonra bitmedi
Kimse oralarda oğlak gütmedi
Kabil, Habil'i öldürdü yetmedi
Kah demez hiçbir şey,kah der Elif'im

Pınarlar ağladı,çalılar sustu
Ne oldu aniden bir akşam üstü
Yılanlar çıyanlar insana küstü
Son nefeste illallah der Elif'im

Kuşakpınar mesken öğlen Elif'im
Hem yürü hemde git,söylen Elif'im
Cennette gılmanla eğlen Elif'im
Gülücükler saçar yah der Elif'im

Bu türküyü sana yazdım Elif'im
İçimde bir ukde kalmasın diye
Birazda ruhunu üzdüm elifim
Vicdanımda yük de kalmasın diye

Sarıcoğlan der ki Elif bilinmez
Dost başına gelenlere gülünmez
Ölenin ardından saç baş yolunmaz
Her nefeste bismillah der elifim