Elif İle Göç Şiiri - Veli Celal Şahin

Elif ile göç eyledik, yaylaya.
Develeri katar katar ettik,düştük yola.
Gençler neşelidir, giderler güle oynaya.
Al edikli, al fistanlı Elif’im uğurlar ola.

Sarıvellerden yükledik develere yükü.
Geride bıraktık, bostan ile bükü.
Hakikattır gardaş, işte bu öykü.
İnce bilekli, uzun belikli Elif’im uğurlar ola.

Karyağdı çayı,Göper derken Tekirnalanına yıktık.
Hava karardı, yağmur yağdı, çadırları tuttuk.
Çadırlar kurusun diye, bir gün daha kaldık.
Güler yüzlü, kahverengi gözlü Elif’im uğurlar ola.

Gelin mayayı çeker, çocuğunu hop etmiş.
Göç Gediği aşmış Utamışa ulaşmış.
Yorulmuş mu ne? Elif’imde domur domur terlemiş.
Domur domur terini, yünden kemerine Elifim uğurlar ola.

Utamış Alanına yıktık, hayvanlar dinlendi.
Hayvan gütmek bahane, gün ikimizindi.
Konuştuk sohbet ettik, gün ikindindi.
Eli eğirtmeçli, kaşı eğmeçli Elif’im uğurlar ola.

Hayvanları yükledik, göçümüzü çektik.
Değirmencik, Marayı da geçtik.
Biraz daha gittik, yaylamıza geldik.
Çalması pullu, yanağı allı Elif’im uğurlar ola.

Nihayet üç gün sonra, yaylamıza ulaştık.
Burası Söğüt yaylası, yaylamıza kavuştuk.
Geleceğimizi kısaca, Elif’imle konuştuk.
Tatlı dilli, ince belli, Elif’im uğurlar ola

Çadırlar tutuldu, eşyalar taşındı.
Ataşlar yandı, saçlar kuruldu, ekmekler atıldı.
Herkes yedi içti, işlerine başladı.
Gula saçlı, ince kaşlı Elif’im uğurlar ola.

VELİ CELAL, Elif’inle ne güzel göçtün.
Gündüz dedin, gece dedin, göç dedin görüştün.
Göç bahaneydi zaten, muradına eriştin.
Gülüşü güzel, gelişi güzel Elif’im uğurlar ola.

28 Temmuz 1956
(Söğüt Yaylası)