Elif Gibi Yaşamak Şiiri - Ahmet Erkoyuncu

Ve damarlarımda akan toprak kokusu
eşliğinde içime çektiğim doğa
koşarken
ayağımın altından kayan betonarme yapı
uzaklaşma hissi ve hazzı
ve bazen de
ham meçlere meyil edişim
Gidiyorum bu ince su yolunun
tükendiği an
bu sanki kırılan bir bileğin üzerinde seksek oynamak gibi
Çarmıha gerilmiş İsa tadında bir acı
besliyorum şimdi
birileri dua ediyor, birileri harekete geçiyor ben de küfür edebiliyorum sadece.
"Eninde sonunda ölecek olan birisinin, bu dünyanın derdini çözmesine imkân yok.''
ama sen
dersen ki hepimiz içinde bulunduğumuz düzenin kaçmaya çalışan
puzzle parçalarıyız.
işte buna eyvallah!
ama
bizler sistemin içindeki değerli gözüken değersizler miyiz?
yoksa 'elif' gibi başı dik gezenlerden miyiz?