Elif gibi Şiiri - Mehmet Reşat Güney

Elif gibi anahtar oldun ilkin.
Sonra vav misali hafif eğildin
Gönlüm oldun, kulun için dirildin
Kullar beni gül yarimden ayırdı...

Beni sokak hokkabazı mı sandın?
Bir güzel göze kanacak mı sandın?
Her miskli gülü koklarım mı sandın?
Dağlar beni gül yarimden ayırdı...

Yiğit bir güzele vurulduğunda
Leylayla taşıp aşkla dolduğunda
İçi coşup, Hakk'a bağlandığında
Kullar beni hoş yarimden ayırdı.

Yıllar oldu ayrılalı sıladan
Garip bir hasret içimde sızlanan
Selam gelsin dadaşlar diyarından
Yollar beni gül yarimden ayırdı

Ozan nedir ayak ayak gezersin
Vur sazın tellerine uyak sensin
Rahat ol, hece sayma dayak yersin
Kıllar beni kör yarimden ayırdı

Vehimi can vakit demlendi artık
Kalemini vuslata erdir artık
Hislerini Hicranına vur artık
Seller beni ak yarimden ayırdı

VeHiMi

Bir atışma geleneği..
Faslı Muhabbeten