Gökyüzü kızarmış ondandır insanlardaki
bu çelişki
Herkes evlerine tünedi korkup kaçmayan bir iki kişi
Perdeler çekildi
sanıyorlar ki fark edilmeyecekler
Unutuyorlar gök tektir hepimizin başında aynı kişi
Ağlamam lazım
Bütün İstanbul’a akmalı
Sevdanın yollarından
Kalbime ulaşmalı.
Ağlamam lazım
Deryalardan bir türkü tutturup
Derinliğine anlam veremediğim kederlerdeyim
Kaçmaya çalıştıklarımdan yorgun ve bezmiş.
Küçük ayrıntılara boğuldum durmaksızın
Ben ne kendime ne bu dünyaya aitim
Derinlere düşmüyor tırmanıyorum sanki
-1.kısım-
Ayaz soğuğu dışarda
Yağmur çiseliyor
Birkaç hatırda kalan mani
Ezberinden dökülüyor
Hasan’ın
Işıklar yanıyor tek tek
Güneş doğmakta
Güneş senin kadar sıcak mıdır
Gülüşlerimiz ısıtır mı içimizi onunla da bu denli
Düşünmezdim bunları bir gece vakti
Karşılaşmadan önce
Bir gün düşünün ki o gün
Hatırlamak isteyeceklerinize en uzak
Gecenin ortasından koparılmış
Ve size sunulmuş gibi
Ne özgürlüğünüze el sallamışsınız
Ne de yalnızlığınıza
Topraklar kazdım
Güzde baharda
Anamın hasta olduğu zamanlarda
Dinlemedim kimseyi
Yeni çukurlar açtım
Yeni bir kuş doğarken dünyaya
Yad bir deniz gibi çalkanıyor içimde
Fırtınaların en sessiz halini büyütüyorum benliğimde
Bütün mutluluklarımı dökmüşüm denizlerime
Hepsi çarpıyor yüzüme tek tek
Beyaz beyaz köpüklendi yüreğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!