Yokluğuna alışmıştım...
Seni sensiz düşünmeye
Geceler boyu elimde kalem
Duygularımı ve acılarımı dillendirmeye
Özlemlerimi,ümitlerimi satırlara dökmeye
O kadar alışmıştım...
Bir adım ötede durup da
Kilometrelerce uzakta
Saymaktan bıktıran günlere,saatlere
Ve senden mahsun kaldığım herşeye isyanım...
Sana doyamadan ucup giden zamana,
Öyle heyecanla başladı ki;
Sevgi mi aşk mı anlayamadım...
Öyle yoğun yaşandı ki;
Dünya dursa ben durmadım...
Öyle çok sevdim ki;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!