Elif'e Mektuplar 1 Şiiri - Bolat Ünsal

“Sevgilim diyemesem bile, sevdiğim diye”
Başlayan mektuplar süsler, o anlamlı günü
Çetrefil kelimeler çeker yine
Duygularımın en ağır yükünü
İçimde sonsuza giden bir yolculuk, bu aşk;
Sabaha tek yürek uyanabilmek her şafak

Seninle yeniden var olmanın hazzıdır bu
İlk çağdan kalma riyakâr yüzler çöplüğünde
Gizemli güzelliğin ki gönlüme bengisu
Seni sayfalara yazdım sevgi sözlüğünde
Bedenimden söküp alsalar seni
Benden ne kalır geriye bilmem ki

Gerçeğim sensin Elif düşlerim sen
Baharlarım sen, yazım, kışlarım sen
Takılır gözlerim o gözlerine zamansız
Dudakların çıkışı olmayan bir labirent
Öz benliğimde bir cellât ki en acımasız
Darağacıdır kurduğun, yüreğimde kement

Sığmaz bu aşk, dar gelir bu şehir ikimize
Yeniden var olmalıyız başka bir dünyada
Sil baştan başlamalıyız öykümüze
Yaşamalıyız sonsuzca rüyada
Dünya benim olurdu bir kerecik gülseydin
Kabulümdün be, maziyi bırakıp gelseydin

“Yıldızlar düşer gözlerime gece yarısı
Birisi sen, ruhumu aydınlatan ışığın
Koysam birisine adını, koysam canısı
Tutunsam eteğine olsam kölen, aşığın”
Efsane aşklar olsun dengimiz
“Sonuçsuz değil, sonsuz olsun sevgimiz”.

Bolat Ünsal / Cennetimdeki Yasak 2012